استان گیلان با تمام پتانسیل ها و ظرفیت‌های بالقوه متاسفانه نرخ #بیکاری بالایی را تجربه میکند و هرساله گروهی از #جوانان گیلان خانه و #خانواده را رها کرده و به دنبال اشتغال برای فرار از بیکاریهای فزاینده به #کارخانجات و ادارات یا بازارهای #پایتخت، استان‌های مجاور، استان‌های جنوبی کشور و البته گروه قابل توجهی از تحصیل کردگان یا صاحبان فن نیز به خارج از #کشور #مهاجرت می‌کنند.
در روزگارانی که صنعت نوغان داری هنوز در گیلان پابرجا بود ، ایجاد کارخانه های نساجی در گیلان نیز رونقی یافت و گیلان میرفت تا تبدیل به هاب کشور و منطقه در تولید نخ ها منسوجات درخشان ابریشم شود.
اکنون اما کارخانجات مختلف گیلان در تمامی مشاغل در حالیکه می‌کوشند از پس سیاست‌های یک بام و دو هوا و دشوار نظام‌های مالیاتی، نظارتی، ارزش‌های افزوده ، ارزهای ترجیحی و غیره در روند تولید برآیند، بخشی از بار اشتغالزایی جامعه را نیز پاسخگو هستند.
روستاهای جلگه ای، کوهستانی و میان شهری گیلان هم با اراضی کافی و مستعد هر یک مطابق با شرایط اقلیمی دارای ظرفیت‌هایی برای اشتغال های زودبازده و مناسب مردان و زنان هستند که میتوان با مدیریت و ایده پردازی کارآفرینان میدانی، بس_ی_ج سازندگی، تشکل‌های مردم نهاد و امثالهم به آنها سمت و سو داد و روحیه #نشاط #اجتماعی، حس پرثمر بودن و گردشهای اقتصادی مبتنی بر مشاغل ، در روستاها به جریان انداخت.
سوال اینکه نقش بانک‌ها در ایجاد اشتغال، سرمایه‌گذاری، اعطای میزان تسهیلات در توسعه مشاغل کجا گم شده و این همه تنوع و تعدد بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری در تامین زیرساخت‌های مربوط به اشتغال چه سهمی دارند؟!
آیا دفتر هماهنگی امور #سرمایه_گذاری و #اشتغال ا#ستانداری گیلان برای این امور مهم برنامه ای دارد؟!
دیدگاهتان را بنویسید